Opony stanowią jeden z najważniejszych elementów każdego samochodu i są podstawą bezpiecznej jazdy. Ich stan techniczny wpływa na długość drogi hamowania oraz właściwości trakcyjne pojazdu.
Minimalną wysokość bieżnika reguluje Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 lutego 2003 roku w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Wysokość określana jest przy pomocy granicznego wskaźnika zużycia opony (TWI). Jeśli wskaźnik nie został wyznaczony to przyjmuje się, że powinna ona wynosić minimum 1,6 mm. Wyjątkiem są autobusy, w których musi to być co najmniej 3 mm.
WTI (Tread Wear Index) występuje w wielu modelach opon i ułatwia ocenę stanu jej zużycia. Zazwyczaj umieszcza się go w formie nadlanego materiału znajdującego się między kostkami bieżnika. Napis TWI wskazuje miejsce pomiaru. Kontroli wysokości bieżnika można dokonać także przy pomocy tradycyjnej suwmiarki. Prawo dopuszcza do użytkowania opony o wysokim zużyciu powierzchni czołowej. Jazda na nich może być jednak niebezpieczna, zwłaszcza w przypadku mokrej nawierzchni. Wówczas samochód może stracić przyczepność do podłoża, co określa się mianem akwaplanacji. Przy dużych prędkościach prawidłowo funkcjonująca opona powinna odprowadzać nawet kilkadziesiąt litrów wody w ciągu sekundy.
Powszechnie panuje przekonanie, że w przypadku ogumienia letniego minimalna wysokość bieżnika to 3 mm, a zimowego około 4-5 mm. Wartość ta jest nieco większa dla opon zimowych, gdyż eksploatowane one są niejednokrotnie w bardzo trudnych warunkach. Wówczas szczególnie ważny jest stan opon.
Należy wziąć pod uwagę oczywiście jeszcze wiek opon. Z biegiem czasu gum a ulega naturalnemu procesowi starzenia się. Traci swoje właściwości, a czasem nawet zaczyna pękać. Następuje to tym szybciej, im opona bardziej jest narażona na działanie promieniowania słonecznego. Przyjmuje się, że artukuły takie jak opony należy użytkować do 10 lat. W praktyce opony zimowe trzeba wymieniać nawet co 5-6 lat, gdyż szybko ulegają zniszczeniu.
